Σάββατο πρωί οργανώθηκε το εγκλημα για άλλη μια φορά. Ο Σπύρος είχε δουλεία το πρωί και έτσι ξεκίνησα με τον Κωνσταντίνο για Κορινθιακό. Εκεί που ψαρεύουμε συνήθως στήσαμε. Πήραμε και απο δύο σεβαστές μουρμούρες αλλά ο καιρός ήταν πλάγιος έντονος και παγωμένος όπου μας έκανε δύσκολο το ψάρεμα και όταν θα έπεφτε ο ήλιος θα παγώναμε, οπότε αποφασίσαμε να πάμε σε άλλη παραλία όπου το περασμένο ΣΚ ο Κωνσταντίνος με το Σπύρο είχαν ένα ωραίο ψάρεμα. Θα ερχόταν και ο Σπύρος εκεί.
Δυστυχώς αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν απογοητευτικά.
Ετσι λοιπόν με αρκετά δολώματα επιστρέψαμε σπιτάκια μας.
Ενας άλλος φιλαράκος μου με είχε πάρει τηλ και μου είχε πει να πηγαίναμε την επόμενη και έτσι για να μη του χαλάσω το χατήρι και εγω
του είπα οκ.
Την επόμενη το πρωί στο τηλεφωνο ο δικός μου, λιγο κούραση λίγο το παιδι του με δέκατα δεν τον έβλεπα ζωηρό και το αναβάλαμε....
Εγω όμως ήμουν με το αυτοκίνητο φορτωμένο με ΟΛΑ, ΚΑΙ με δολώματα μεσα στο αυτοκίνητο.
Εεεεε τι κάνεις σε αυτή την περίπτωση...δουλειά δεν είχα, γκρίνια δεν είχα... οοοοολλλλλεεεε λεω!!
Αφού κατάφερα να φτάσω στο γιαλό οριακά λόγω της λάσπης που είχε ο χωματόδρομος που βγάζει στην παραλία....πως δεν κόλλησα....χειρουργείο έκανα για να περάσω... έφτασα μια ώρα πριν τη δύση.
Ο λόγος που αποφάσισα να πάω καπάκι και μόνος εκτός του ότι όλα ηταν μεσα στο αμαξι, ήταν ότι είχε τον ιδανικό καιρό για εκείνο το μέρος.
5-6 φάτσα στο σβήσιμο...
3 καλάμια με το tele να έχει πέσει στο νερό όταν αρχίζει και σκοτεινιάζει, χωρίς φεγγάρι στην ερημιά και σκέψεις του τύπου τι κάνεις ρε μλκ μόνος σου στη ερημιά άρχισαν να περνάν απο το μυαλό, όπου πρίν προλάβω να στήσω τα κυρίως καλάμια για αυτό το ψάρεμα, ντινκγκιντινκγ και πάμε ένας σπαράκος που επέστρεψε αλλά με έκανε να τα ξεχάσω όλα!
Το κύμα μεγάλο αλλά ο αέρας υποφερτός.
Μόλις τα έχω ρίξει όλα και χαίρομαι μόνος μου τον εξοπλισμό μου να βρίσκετε στο στοιχείο του (με την αισιοδοξιά στο φούλ) πάω για το τσιγαράκι ... μπαουυυ το πρώτο σοβαρό τσίμπιμα!!
Το καλάμι στο χέρι και με ανάκτηση παρα πολύ γρήγορη μια και στα 15-20 μέτρα το σημείο έχει πλάκες σχετικά ομαλές ευτυχώς, που φτάνουν μέχρι την επιφάνεια, οπότε για να φέρεις ψάρι έξω θέλει μάζεμα χωρίς αύριο...και... πάρε τη πρώτη σαργουδάρα εξω!!!
Μέχρι τις τις δύο που έφυγα πάνω από πέντε τσιγάρα δεν έκανα!
Τα τρία καλάμια ήταν πολλά το μέρος πολύ δύσκολο και οι συνθήκες το ιδιο το τηλεσκοπικό έψαχνε τα ψαρια έξω, αλλά το πάρτυ γινόταν στα πιο μακρυά.
150 αγκυρες 40αρια παράμμαλα δύσκολος βυθός, καλα ξεκολλήματα χρειαζόντουσαν... γρήγορες ανακτήσεις χωρις φρένα φυσικα... και βολές στα 80+ με τον αέρα κόντρα.
Ηταν ένα υπέροχο ψάρεμα που το σκεφτόμουν κιολας να πάω..
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
